Met positief opvoeden bereik je meer dan met geweld. Er zijn zoveel kinderen die agressief worden in hun jeugd of in hun latere volwassen leven en vaak hebben ze 1 iets gemeen... Ze groeiden op in soortgelijke, vaak onveilige of onstabiele situaties en hebben de gedragspatronen overgenomen... Kinderen die hun kleine broertjes en zusjes eveneens gaan mishandelen; het gebeurt nog steeds en elke dag. Zowel op emotioneel als fysiek vlak worden sommige kinderen niet correct behandeld. Er zijn zoveel organisaties die de taak hebben dit te aan te pakken én doorbreken en toch blijft men falen op grote schaal. Ik heb de cijfers opgevraagd van het Vertrouwenscentrum voor Kindermishandeling en heb hier ook lezingen over gegeven. De grote afwezige was het Vertrouwenscentrum voor Kindermishandeling. Net omdat ze de taak hebben de belangen van kinderen te behartigen, zullen we erop toezien dat ze hun taken uitvoeren zoals het hoort.   De focus ligt te vaak op het traject dat ze met ouders bewandelen, zelden op de ontplooiing van het kind. Ze verzaken wel vaker onderzoek te doen zoals het hoort, en de beperkte gesprekken zijn ontoereikend om kinderen in nood begrijpen, laat staan effectief te helpen.

En daar om hebben wij deze vzw opgericht. Als een organisatie al veertig jaar faalt om de belangen van elk kind dat hen nodig heeft te behartigen, dan moet de bevolking opstaan.
Slechts 30% van betrokken kinderen/jeugd voelt zich écht gehoord en geholpen, de overige 70% wordt niet of amper gehoord en de daaruit volgende beslissingen zijn dus in 70% van de gevallen ten koste van het betrokken kind. Toch houden ze vast aan hun jarenlange ervaringen en minimaliseren elk falen... waardoor er later teveel volwassenen zijn die niet meer kunnen meedraaien, volwassenen die als kind aan hun lot werden overgelaten.
Samen kunnen we dit zichtbaar maken én doorbreken want elk kind verdient het om gezien en gehoord te worden.  Elk kind verdient de zekerheid én veiligheid om, ondanks foute beslissingen/opvoeding,...van de ouders,  te weten dat de focus ligt op hun ontplooiing, hun belangen, hun veiligheid, hun basisrecht om op te groeien in stabiele en veilige omstandigheden. Willen we dat jongvolwassenen een toekomst zien en terug geloven in onze hulpverlening, dan is het cruciaal om de prioriteit bij hén te leggen en ouders op hun verantwoordelijkheid te wijzen. Te vaak gaat men mee in de verhalen van ouders, het begrip is soms onuitputtelijk en het kind wordt niet gehoord. Dit blijven ontkennen maakt dat we al veertig jaar in vicieuze cirkels  blijven draaien. Ik wil bewust de gevolgen benoemen, de vele psychisch zieken, verslaafden, daklozen, pedofielen, moordenaars enz... Want net als ons systeem belanden ook zij in de vicieuze cirkel van wat ze hebben geleerd en gezien.  Het is makkelijk te oordelen over hen, wel weet dat de volgende generatie dezelfde problemen zal kennen, hetzelfde gedrag zal vertonen en hetzelfde pad zal bewandelen...

3 generaties zijn er meestal nodig om dit te doorbreken! 3 generaties!  Op voorwaarde natuurlijk dat ze gehoord worden én hulp en ondersteuning krijgen!

Ik zie met lede ogen aan hoe ook vandaag nog kinderen moeten opgroeien in soortgelijke situaties, identiek aan toen ik nog een kind was. Ik ken de angsten, de onzekerheden, het verdriet, de ijdele hoop om gezien en gehoord te worden, de schreeuw om hulp... Ik ken ook de gevolgen en de trauma's die opgestapeld worden in een alsmaar zwaardere rugzak, ik herken het vele falen. En net daarom de opstart van deze vzw. Omdat geen enkel kind het verdient dat men bewust blijft kiezen om kinderen in zulke situaties te laten opgroeien en de ogen tijdens hun ganse kindertijd blijft sluiten.

Een consulente die beweert te verdrinken in het werk, geen budget te hebben en daarom zijn/haar functie niet naar behoren kan invullen...

Miljarden gingen dit jaar naar renovatie van gebouwen, miljoenen naar personeel, 0€ naar de kinderen hun toekomst.
Budget is een groot probleem al is dit lang niet het enige probleem...

Het is wraakroepend dat consulenten dossiers laten aanslepen, hun lonen ontvangen en ondertussen geen vooruitgang voor deze kinderen bereiken.
Onvoorbereid gaan ze gesprekken aan met ouders, zonder inhoudelijke kennis van het dossier en zo gebeurt het dat ouders menig hulpverlener rond zijn vingers windt terwijl het kind angstig en bang blijft wachten op hulp want de loyaliteit tov hun ouders zullen ze zelden verbreken.  En op basis van dit beperkte beheer van een dossier worden dan verslagen geschreven waarop hulpverleners en rechters zich baseren om beslissingen te nemen...

Feiten worden tijdens overlegmomenten verdraaid door de professionele hulpverleners om hun onkunde of gemiste kansen te verbergen.  Dat constateren we tijdens overlegmomenten! U zal begrijpen dat het vertrouwen hierdoor zo diep wordt geraakt dat ouders afhaken.  En laat nu net vertrouwen dé basis zijn om aan de slag te kunnen gaan!

Willen we verandering, willen we een doorbraak, dan is het belangrijk dat elkeen kritisch kijkt naar zichzelf, zijn handelen en zich afvraagt of dit nog wel in het belang van deze kinderen is!